مقاله: لیبریا – سرزمین آزادی در قلب آفریقا
در سواحل غربی قاره آفریقا، کشوری با پیشینه‌ای خاص و تاریخی پرماجرا قرار دارد که نامش با “آزادی” گره خورده است. لیبریا تنها کشوری در آفریقاست که هرگز به طور رسمی مستعمره اروپا نبوده و به‌عنوان پناهگاهی برای بردگان آزادشده آمریکایی‌تبار در قرن نوزدهم شکل گرفت. این کشور، با وجود ظرفیت‌های طبیعی فراوان، مسیری پرچالش را تا به امروز طی کرده است.
تاریخچه
لیبریا در اوایل قرن نوزدهم توسط انجمن استعمار آمریکا (American Colonization Society) به‌منظور بازگشت بردگان آزادشده به قاره آفریقا تأسیس شد. در سال ۱۸۴۷، این منطقه به‌صورت رسمی به‌عنوان جمهوری لیبریا اعلام استقلال کرد. این رویداد در نوع خود بی‌نظیر بود؛ کشوری مستقل در قاره‌ای که آن زمان تحت سلطه استعمارگران اروپایی بود.
با وجود استقلال سیاسی، ساختار اجتماعی نابرابر بین مهاجران آفریقایی-آمریکایی و بومیان محلی منجر به شکاف‌های عمیق اجتماعی شد. این شکاف‌ها، همراه با فساد سیاسی و سوءمدیریت، در نهایت به دو جنگ داخلی خونین در اواخر قرن بیستم انجامید (۱۹۸۹–۲۰۰۳).
جغرافیا و جمعیت
لیبریا بیش از ۱۱۱ هزار کیلومتر مربع وسعت دارد و در کنار اقیانوس اطلس قرار گرفته است. سواحل طولانی، جنگل‌های بارانی و منابع غنی طبیعی از ویژگی‌های جغرافیایی آن‌اند. این کشور دارای اقلیم گرمسیری و بارانی است. جمعیت لیبریا حدود ۵ میلیون نفر است. قومیت‌های مختلفی مانند کپه، بسا، کروز و ماندینگو در این کشور زندگی می‌کنند. زبان رسمی انگلیسی است، اما ده‌ها زبان بومی نیز رواج دارد.
اقتصاد
اقتصاد لیبریا وابسته به صادرات مواد خامی چون آهن، طلا، چوب، و لاستیک طبیعی است. شرکت فایرستون در دهه ۱۹۲۰ یکی از بزرگ‌ترین مزارع کشت درخت کائوچو را در این کشور بنا نهاد. کشاورزی معیشتی، فعالیت عمده بسیاری از مردم است.
با این حال، جنگ‌های داخلی، زیرساخت‌های نابود شده و فساد اداری، مانعی جدی بر سر توسعه پایدار اقتصادی بوده‌اند. لیبریا همچنین یکی از مهم‌ترین کشورهایی است که ثبت کشتی با پرچم راحت (flag of convenience) را در سطح بین‌المللی ارائه می‌دهد.
