آنگولا؛ سرزمین تنوع، منابع و بازسازی
آنگولا کشوری در جنوب غربی آفریقا است که با وجود آسیب‌های تاریخی ناشی از استعمار و جنگ‌های داخلی، در مسیر بازسازی و توسعه گام برمی‌دارد. این کشور که به دلیل منابع نفتی و معدنی غنی‌اش شناخته شده، از چشم‌اندازهای طبیعی متنوع، فرهنگی پویا و مردمی مقاوم برخوردار است. در این مقاله به بررسی تاریخ، سیاست، اقتصاد، فرهنگ و چالش‌های آنگولا می‌پردازیم.
موقعیت جغرافیایی
آنگولا با کشورهای جمهوری دموکراتیک کنگو، زامبیا، نامیبیا و اقیانوس اطلس هم‌مرز است. مساحت این کشور حدود ۱٬۲۴۶٬۷۰۰ کیلومتر مربع است که آن را به یکی از بزرگ‌ترین کشورهای آفریقا تبدیل می‌کند. پایتخت آنگولا، لواندا (Luanda) است که یکی از سریع‌الرشدترین شهرهای آفریقا به شمار می‌رود.
آنگولا دارای سه ناحیه جغرافیایی است: ساحلی با آب‌وهوای گرمسیری، مناطق مرتفع مرکزی با آب‌وهوای معتدل و نواحی خشک جنوبی. رودخانه‌هایی چون کوانزا و کوبانگو در این کشور جاری هستند و در تولید برق آبی و کشاورزی نقش مهمی ایفا می‌کنند.
جمعیت و ساختار قومی
جمعیت آنگولا حدود ۳۶ میلیون نفر است (تا سال ۲۰۲۴) که بیشتر آن‌ها در مناطق شهری به‌ویژه لواندا زندگی می‌کنند. این کشور از نظر قومی بسیار متنوع است. بزرگ‌ترین گروه قومی اوویمبوندو (Ovimbundu) است که حدود ۳۷٪ جمعیت را تشکیل می‌دهد. سپس کیمبوندو و باکونگو قرار دارند.
زبان رسمی کشور پرتغالی است، اما زبان‌های بومی چون اومبوندو، کیمبوندو، کونگویی و چوکوهه در بین مردم رواج دارد. بیش از ۸۵٪ جمعیت پیرو مسیحیت هستند که بیشتر آن‌ها کاتولیک یا پروتستان‌اند.
تاریخچه
تاریخ آنگولا با حضور استعمارگران پرتغالی در قرن ۱۵ میلادی آغاز شد. این کشور تا سال ۱۹۷۵ مستعمره پرتغال بود و پس از جنگ‌های طولانی ضداستعماری، استقلال خود را به دست آورد. با این حال، پس از استقلال، آنگولا وارد یک جنگ داخلی خونین میان دو گروه اصلی سیاسی، یعنی MPLA (جنبش خلق برای آزادی آنگولا) و UNITA (اتحادیه ملی برای استقلال کامل آنگولا) شد که بیش از ۲۷ سال به طول انجامید.
این جنگ داخلی که تا سال ۲۰۰۲ ادامه داشت، میلیون‌ها نفر را بی‌خانمان و هزاران نفر را کشته یا زخمی کرد. پس از پایان جنگ، دولت تمرکز خود را بر بازسازی زیرساخت‌ها و رشد اقتصادی گذاشت.
