بنگلادش: طلوع امید در دل دلتای جنوب آسیا
بنگلادش کشوری پُرجنب‌وجوش و پرجمعیت در جنوب آسیاست که با تاریخ پر فراز و نشیب، فرهنگی ریشه‌دار و اقتصادی رو به رشد شناخته می‌شود. این کشور در سال‌های اخیر با وجود چالش‌های طبیعی و اجتماعی، توانسته جایگاهی رو به رشد در منطقه و جهان به‌دست آورد.
موقعیت جغرافیایی و طبیعت
بنگلادش در شبه‌قاره هند قرار دارد و از شرق با میانمار، از غرب، شمال و شرق با هند و از جنوب با خلیج بنگال هم‌مرز است. این کشور در دلتای حاصل‌خیز رودخانه‌های گنگ، براهماپوترا و مگنا واقع شده و به‌خاطر زمین‌های پست، اغلب دچار سیلاب‌های فصلی می‌شود. طبیعت آن شامل جنگل‌های مانگرو در منطقه سونداربان (زیستگاه ببر بنگال)، دشت‌های سرسبز و رودخانه‌های فراوان است.
جمعیت
بنگلادش با جمعیتی بیش از ۱۷۰ میلیون نفر، یکی از پرجمعیت‌ترین کشورهای جهان است. تراکم جمعیت در شهرهایی مانند داکا (پایتخت کشور) بسیار بالاست. داکا مرکز سیاسی، اقتصادی و فرهنگی کشور است و یکی از سریع‌الرشدترین شهرهای آسیا محسوب می‌شود.
زبان و فرهنگ
زبان رسمی کشور بنگالی (بنگلا) است. فرهنگ بنگلادش ترکیبی از سنت‌های اسلامی، هندو و بودایی و میراث ادبی و هنری غنی است. این کشور زادگاه شاعران بزرگی چون رابندرانات تاگور است و جشن‌هایی مانند پویلا بویشاک (سال نو بنگالی) از مهم‌ترین مناسبت‌های مردمی هستند.
تاریخچه
بنگلادش تا سال ۱۹۴۷ بخشی از هند بریتانیا بود و پس از آن به‌عنوان بخشی از پاکستان (پاکستان شرقی) درآمد. در سال ۱۹۷۱ و پس از جنگی خونین، استقلال خود را از پاکستان به‌دست آورد. از آن زمان تاکنون، کشور مسیر پرچالشی را در جهت توسعه، دموکراسی و ثبات پیموده است.
اقتصاد
اقتصاد بنگلادش به‌سرعت در حال رشد است و صنایع پوشاک و نساجی نقش کلیدی در صادرات ایفا می‌کنند. همچنین کشاورزی (برنج، چای، جوت)، خدمات فناوری اطلاعات و نیروی کار مهاجر نیز در رشد اقتصادی سهم دارند. با وجود این، کشور با فقر، بیکاری، و زیرساخت‌های ناکافی نیز روبه‌رو است.
