دومینیکا: گوهر سبز کارائیب
دومینیکا، کشوری جزیره‌ای در دریای کارائیب، یکی از مقاصد کمتر شناخته‌شده اما شگفت‌انگیز برای گردشگران، طبیعت‌دوستان و ماجراجویان است. این کشور که اغلب با جمهوری دومینیکن اشتباه گرفته می‌شود، جزیره‌ای مستقل با چشم‌اندازهای طبیعی بکر، فرهنگ غنی و تاریخ پر فراز و نشیب است. دومینیکا که به «جزیره طبیعت کارائیب» شهرت دارد، میزبان جنگل‌های انبوه بارانی، آتشفشان‌های خاموش، رودخانه‌های پرآب، دریاچه‌های جوشان و آبشارهای باشکوه است.
موقعیت جغرافیایی و اقلیم
دومینیکا در میان جزایر سنت لوشیا و گوادلوپ در دریای کارائیب قرار دارد. پایتخت این کشور، شهر روزو (Roseau) است که در ساحل جنوب غربی جزیره واقع شده است. برخلاف بسیاری از جزایر کارائیب که به خاطر سواحل شنی شهرت دارند، دومینیکا بیشتر با جنگل‌ها و کوه‌های سرسبز و خلیج‌های آتشفشانی خود شناخته می‌شود.
اقلیم دومینیکا گرمسیری و مرطوب است و بارندگی در بیشتر ماه‌های سال وجود دارد. این شرایط، جزیره را به یکی از سرسبزترین مناطق کارائیب تبدیل کرده است. به دلیل کوهستانی بودن منطقه، اختلافات دمایی و رطوبتی در بخش‌های مختلف جزیره دیده می‌شود.
تاریخچه کوتاه
پیش از ورود اروپاییان، دومینیکا محل زندگی اقوام بومی کاریب (Kalinago) بود که امروزه نیز بقایای فرهنگی و جمعیتی آن‌ها در این کشور حضور دارد. کریستف کلمب در سال 1493 جزیره را کشف کرد و نام آن را “دومینیکا” گذاشت که به معنای “یکشنبه” به زبان لاتین است، چرا که در آن روز از هفته به جزیره رسید.
در قرن‌های بعد، دومینیکا به صحنه رقابت استعماری میان فرانسه و بریتانیا تبدیل شد. در نهایت، این کشور تحت سلطه بریتانیا درآمد و در سال 1978 استقلال خود را به‌دست آورد.
جمعیت و فرهنگ
جمعیت دومینیکا حدود ۷۵ هزار نفر است. اکثریت مردم از تبار آفریقایی هستند که نسل آن‌ها به بردگان آورده‌شده توسط اروپایی‌ها بازمی‌گردد. همچنین، جمعیت کوچکی از بومیان کاریب (حدود ۳۰۰۰ نفر) همچنان در منطقه‌ای به نام قلمرو کالیناگو زندگی می‌کنند.
فرهنگ دومینیکا ترکیبی از سنت‌های آفریقایی، اروپایی و بومی است. موسیقی کادمپا، رقص‌های محلی، جشنواره‌های فرهنگی مانند «کارنیوال دومینیکا» و جشنواره جهانی کرئول از جلوه‌های بارز این فرهنگ چندلایه هستند. زبان رسمی کشور انگلیسی است، اما زبان کرئول نیز در میان مردم رایج است.
