قرقیزستان: سرزمین کوهستان‌های بلند و فرهنگ عشایری
موقعیت جغرافیایی و جمعیت
قرقیزستان کشوری در قلب آسیای مرکزی است که با قزاقستان، ازبکستان، تاجیکستان و چین هم‌مرز است. این کشور در منطقه‌ای کوهستانی واقع شده و بیش از ۹۰٪ از خاک آن را کوه‌ها تشکیل می‌دهند.
پایتخت قرقیزستان شهر بیشکک است و جمعیتی حدود ۶.۷ میلیون نفر دارد. زبان رسمی، قرقیزی و زبان دوم رایج، روسی است.
تاریخچه‌ای کوتاه
مردم قرقیز سابقه‌ای کهن و عشایری دارند.
این منطقه بخشی از مسیر تاریخی جاده ابریشم بوده است.
در قرن نوزدهم به امپراتوری روسیه پیوست و در سال ۱۹۳۶ یکی از جمهوری‌های شوروی شد.
پس از فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی، در سال ۱۹۹۱ استقلال خود را اعلام کرد.
طبیعت و اقلیم
قرقیزستان کشوری با طبیعتی بکر و کوهستانی است.
رشته‌کوه تیان‌شان، دریاچه‌ی بزرگ ایسیک‌کول، مراتع سرسبز و رودخانه‌های خروشان از جاذبه‌های طبیعی آن هستند.
آب‌وهوای آن قاره‌ای است: تابستان‌ها گرم و زمستان‌ها بسیار سرد و برفی.
اقتصاد
اقتصاد قرقیزستان در حال توسعه است و بر پایه منابع طبیعی، کشاورزی و خدمات گردشگری استوار است.
معادن، به‌ویژه طلای کومتور، نقش مهمی در صادرات دارند.
گردشگری اکوتوریسم و ماجراجویی در کوهستان‌ها در حال رشد است.
دامداری و کشاورزی نیز از بخش‌های اصلی اقتصاد هستند.
فرهنگ و مردم
مردم قرقیز، ترک‌تبار و عمدتاً مسلمان (اهل سنت) هستند.
فرهنگ آن‌ها ترکیبی از سنت‌های عشایری، اسلامی و تأثیرات شوروی است.
یورت (خانه سنتی عشایری)، موسیقی محلی، حماسه‌سرایی (مانند حماسه‌ی «ماناس») و جشن‌هایی چون نوروز بخشی از فرهنگ ملی‌اند.
خانواده و مهمان‌نوازی ارزش زیادی در جامعه دارند.
شهرهای مهم
بیشکک: پایتخت و مرکز فرهنگی و سیاسی کشور
اوش: شهری باستانی در جنوب با بازارهای سنتی
کاراکول: نزدیک دریاچه ایسیک‌کول و محل محبوب برای کوهنوردی
سیاست و حکومت
قرقیزستان یک جمهوری پارلمانی است.
عضو سازمان‌هایی مثل شانگهای، اکو، و اتحادیه اقتصادی اوراسیا است.
