میانمار

میانمار: سرزمین معابد طلایی و سکوت‌های ناآرام
میانمار، کشوری در جنوب‌شرقی آسیا با تاریخ باستانی، طبیعت حیرت‌انگیز و مردمی با فرهنگی غنی، در سال‌های اخیر توجه جهانی را به‌خاطر تحولات سیاسی و اجتماعی به خود جلب کرده است. سرزمینی که میان سنت‌های بودایی و چالش‌های مدرن، در حال عبور از مسیرهای پرپیچ‌وخم توسعه است.
موقعیت جغرافیایی و طبیعت
میانمار در شبه‌جزیره هند-چین واقع شده و با تایلند، چین، هند، بنگلادش و لائوس هم‌مرز است. از سمت جنوب به دریای آندامان و خلیج بنگال راه دارد.
جغرافیای متنوع این کشور شامل کوهستان‌های شمالی، دشت‌های مرکزی، جنگل‌های بارانی، رودخانه ایرائوادی و سواحل گرمسیری است. تنوع زیستی بالا، طبیعت بکر و معابد تاریخی از ویژگی‌های خاص میانمار محسوب می‌شوند.
جمعیت
میانمار بیش از ۵۵ میلیون نفر جمعیت دارد. نایپیداو، پایتخت رسمی و اداری کشور از سال ۲۰۰۵ به این سو، جایگزین یانگون (رانگون) شده است، گرچه یانگون همچنان بزرگ‌ترین شهر و مرکز اقتصادی و فرهنگی باقی مانده.
بیش از ۱۳۵ گروه قومی در این کشور زندگی می‌کنند که بزرگ‌ترین آن‌ها قوم بامار است.
زبان و فرهنگ
زبان رسمی کشور برمه‌ای (Burmese) است. زبان‌های محلی بسیاری نیز در میان اقوام مختلف رایج‌اند.
فرهنگ میانمار بر پایه آیین بودیسم تراوادا استوار است. معابد طلایی، مراسم آیینی، پوشاک سنتی (مانند لونگی) و هنرهای سنتی مانند رقص و مجسمه‌سازی، بخشی از هویت فرهنگی این کشور را شکل می‌دهند.
تاریخچه
میانمار سابقه‌ای طولانی از پادشاهی‌های قدرتمند مانند پاگان و کونبونگ دارد. در قرن نوزدهم مستعمره بریتانیا شد و پس از جنگ جهانی دوم، در سال ۱۹۴۸ استقلال یافت. از دهه ۱۹۶۰ تحت حکومت نظامی قرار گرفت و سال‌ها از جهان منزوی ماند. در دهه‌های اخیر تلاش‌هایی برای دموکراسی‌سازی صورت گرفت، اما در سال ۲۰۲۱، کودتای نظامی دوباره این مسیر را با چالش مواجه کرد.
اقتصاد
اقتصاد میانمار ترکیبی از کشاورزی، منابع طبیعی (مانند گاز، چوب، سنگ‌های قیمتی)، صنعت نساجی و گردشگری است. بخش قابل‌توجهی از جمعیت در کشاورزی مشغول‌اند. با این حال، بی‌ثباتی سیاسی، تحریم‌های بین‌المللی و فساد اقتصادی مانع رشد پایدار شده‌اند.
منابع طبیعی غنی این کشور پتانسیل بزرگی برای توسعه دارند، به شرط اصلاح ساختارهای حکمرانی