نائورو: کوچک‌ترین جمهوری با بزرگ‌ترین درس‌های اقتصادی
نائورو، یکی از کوچک‌ترین کشورهای جهان، جزیره‌ای مرجانی در قلب اقیانوس آرام است که با تاریخی خاص، چالش‌های زیست‌محیطی و اقتصاد منحصر‌به‌فرد، مورد توجه جهانی قرار دارد. با وجود وسعت اندک، نائورو داستانی پیچیده از ثروت سریع، افول اقتصادی و تلاش برای بازیابی روایت می‌کند.
موقعیت جغرافیایی و طبیعت
نائورو در اقیانوس آرام میانه، کمی جنوب خط استوا واقع شده و کوچک‌ترین جمهوری مستقل جهان است. این کشور تنها یک جزیره دارد و هیچ مرز زمینی با کشور دیگری ندارد.
طبیعت نائورو شامل یک نوار باریک ساحلی، فلات مرکزی آسیب‌دیده به‌دلیل استخراج فسفات، و پوشش‌های مرجانی در اطراف آن است.
به‌دلیل استخراج گسترده فسفات در قرن بیستم، بخش بزرگی از اراضی این کشور از بین رفته و طبیعت آن آسیب دیده است.
جمعیت
نائورو جمعیتی در حدود ۱۲ تا ۱۳ هزار نفر دارد که آن را به یکی از کم‌جمعیت‌ترین کشورهای مستقل جهان تبدیل کرده است.
یارن (Yaren) منطقه‌ای در جنوب جزیره، به‌صورت غیررسمی به‌عنوان پایتخت عمل می‌کند، زیرا نائورو به‌طور رسمی پایتخت ندارد.
بیشتر جمعیت نائورو در امتداد ساحل زندگی می‌کنند.
زبان و فرهنگ
زبان‌های رسمی انگلیسی و نائورویی هستند. انگلیسی بیشتر در ارتباطات رسمی، آموزش و دولت استفاده می‌شود.
فرهنگ نائورو ترکیبی از سنت‌های پولینزی، میکرونزی و تأثیرات استعماری است.
رابطه قوی خانوادگی، جشنواره‌های محلی، و ورزش‌هایی مانند وزنه‌برداری و فوتبال در فرهنگ مردم جایگاه ویژه‌ای دارند.
تاریخچه
نائورو ابتدا تحت نفوذ آلمان، سپس بریتانیا، استرالیا و ژاپن بود و در سال ۱۹۶۸ استقلال یافت.
در نیمه دوم قرن بیستم، نائورو با بهره‌برداری گسترده از معادن فسفات، به‌طور موقت یکی از ثروتمندترین کشورهای جهان بر حسب سرانه درآمد شد.
اما با کاهش ذخایر فسفات و سوءمدیریت اقتصادی، کشور با بحران اقتصادی شدید مواجه شد.
اقتصاد
اقتصاد نائورو تا دهه ۹۰ میلادی به‌شدت به صادرات فسفات وابسته بود.
پس از افت ذخایر، دولت برای درآمدزایی به منابعی مانند کمک‌های بین‌المللی، میزبانی از پناهجویان استرالیایی، و سرمایه‌گذاری خارجی محدود روی آورد.
امروزه اقتصاد کشور بسیار آسیب‌پذیر است و به حمایت خارجی، به‌ویژه از سوی استرالیا وابسته می‌باشد.
