سنگال؛ گره‌گاه فرهنگ، تاریخ و توسعه در غرب آفریقا
سنگال، کشوری ساحلی در غرب قاره آفریقا، به عنوان یکی از پایدارترین دموکراسی‌های آفریقا و دروازه‌ای فرهنگی به جهان فرانکوفون شناخته می‌شود. این کشور با دارا بودن تاریخی غنی، اقوام متنوع، جاذبه‌های طبیعی چشم‌گیر و فرهنگی پویا، نقش برجسته‌ای در تحولات منطقه‌ای و قاره‌ای ایفا کرده است.
جغرافیا و موقعیت
سنگال در سواحل غربی آفریقا قرار دارد و با کشورهای موریتانی در شمال، مالی در شرق، گینه و گینه بیسائو در جنوب و اقیانوس اطلس در غرب هم‌مرز است. پدیده‌ای جالب در نقشه سنگال، کشور کوچک گامبیاست که به طور کامل در دل سنگال قرار گرفته و به نوعی سنگال آن را احاطه کرده است.
پایتخت این کشور، داکار، در شبه‌جزیره‌ای در غربی‌ترین نقطه قاره آفریقا قرار دارد و به عنوان یکی از مهم‌ترین مراکز فرهنگی، اقتصادی و سیاسی آفریقا شناخته می‌شود. آب‌وهوای سنگال عمدتاً گرم و خشک است، ولی بخش‌های جنوبی آن، به‌ویژه منطقه کازامانس، آب‌وهوای گرم‌سیری مرطوب‌تری دارند.
تاریخچه
سنگال از دیرباز محل سکونت تمدن‌های مهم بوده و آثار باستانی متعددی از قرون وسطی و قبل از آن در سراسر کشور یافت می‌شود. از قرن پانزدهم، استعمارگران اروپایی، به‌ویژه پرتغالی‌ها، هلندی‌ها، انگلیسی‌ها و سپس فرانسوی‌ها به این منطقه وارد شدند. جزیره گوره (Île de Gorée)، نزدیک به داکار، یکی از معروف‌ترین مراکز تجارت برده در دوران استعمار بود.
در قرن نوزدهم، فرانسه کنترل بیشتری بر منطقه یافت و سنگال بخشی از مستعمرات فرانسه در غرب آفریقا شد. پس از جنگ جهانی دوم، جنبش‌های استقلال‌طلبانه قوت گرفتند و سرانجام در سال ۱۹۶۰، سنگال با رهبری “لئوپولد سدار سنگور” به استقلال رسید. سنگور، که خود یک شاعر و اندیشمند بزرگ بود، نقش زیادی در شکل‌گیری هویت مدرن سنگال ایفا کرد.
جمعیت و تنوع قومی
سنگال دارای جمعیتی بالغ بر ۱۷ میلیون نفر است که به اقوام و زبان‌های متعددی تعلق دارند. بزرگ‌ترین گروه قومی کشور، ولوف‌ها هستند که حدود ۴۰٪ جمعیت را تشکیل می‌دهند. سایر اقوام عبارت‌اند از سرر، پول (فولانی)، دیولا، ماندینگ، و سونینکه.
رسمی‌ترین زبان کشور، فرانسوی است که در مدارس، دولت و رسانه‌ها استفاده می‌شود. با این حال، زبان‌های بومی مانند ولوف، پولار و سریر نیز به‌طور گسترده در مکالمات روزمره به کار می‌روند.
دین غالب مردم سنگال، اسلام سنی است که حدود ۹۵٪ جمعیت را شامل می‌شود. طریقت‌های صوفیانه همچون مریدیه، تیجانیه و قادریه نقش مهمی در ساختار اجتماعی، فرهنگی و حتی سیاسی کشور دارند.
