زیمبابوه: میراث طلا، صخره و مقاومت
زیمبابوه، کشوری در جنوب قاره آفریقا، با میراثی تاریخی، مناظر طبیعی خیره‌کننده و مردمی با روحیه‌ای مقاوم شناخته می‌شود. با وجود فراز و نشیب‌های سیاسی و اقتصادی، این کشور همچنان یکی از مقاصد شاخص در حوزه گردشگری آفریقا به‌شمار می‌رود.
موقعیت جغرافیایی و طبیعت
زیمبابوه در جنوب قاره آفریقا قرار دارد و با زامبیا، موزامبیک، آفریقای جنوبی و بوتسوانا مرز مشترک دارد.
این کشور محصور در خشکی است اما به‌خاطر داشتن رودخانه‌هایی مانند زامبزی و لیمپوپو و همچنین آبشار شگفت‌انگیز ویکتوریا فالز، طبیعتی منحصربه‌فرد دارد. دشت‌های گسترده، جنگل‌های ساوانا و پارک‌های ملی متعدد، زیمبابوه را به بهشتی برای دوست‌داران حیات‌وحش تبدیل کرده‌اند.
جمعیت
زیمبابوه دارای جمعیتی حدود ۱۵ میلیون نفر است. پایتخت آن هراره (Harare)، بزرگ‌ترین شهر کشور و مرکز اقتصادی، سیاسی و فرهنگی به‌حساب می‌آید. قوم غالب کشور شونا است، اما اقوام نده‌بله و اقلیت‌هایی از دیگر گروه‌های بومی نیز در آن زندگی می‌کنند.
زبان و فرهنگ
زبان‌های رسمی زیمبابوه انگلیسی، شونا و نده‌بله هستند.
فرهنگ این کشور ترکیبی از سنت‌های بومی آفریقایی، اعتقادات معنوی، موسیقی سنتی با سازهایی مانند مبیرا و درام‌های قبیله‌ای و رقص‌های آیینی است. صنایع دستی، مجسمه‌سازی با سنگ و نقاشی‌های سنتی نیز از نمادهای فرهنگی زیمبابوه‌اند.
تاریخچه
زیمبابوه با تمدن‌های باستانی چون پادشاهی زیمبابوه بزرگ شناخته می‌شود که خرابه‌های تاریخی آن هنوز باقی مانده‌اند. در دوران استعمار، این کشور تحت حاکمیت بریتانیا و با نام رودزیا اداره می‌شد. پس از سال‌ها مبارزه، در سال ۱۹۸۰ استقلال یافت و به نام زیمبابوه تغییر نام داد.
با رهبری طولانی رابرت موگابه، کشور دچار مشکلات سیاسی و اقتصادی شد که تأثیرات آن هنوز پابرجاست.
اقتصاد
اقتصاد زیمبابوه به منابع طبیعی وابسته است؛ شامل طلا، پلاتین، الماس، مس و ذغال‌سنگ. همچنین کشاورزی (ذرت، تنباکو، پنبه) نقش مهمی در معیشت مردم دارد.
با این حال، مشکلاتی مانند تورم شدید، تحریم‌های بین‌المللی، بیکاری و فساد باعث کاهش رشد اقتصادی شده‌اند. با برنامه‌ریزی مناسب و اصلاحات ساختاری، زیمبابوه پتانسیل رشد دارد.
